Bu sunumda, genel olarak modern endüstriyel savaş olgusunu ve özel olarak da Cihan Harbi’ni daha bütünsel bir bağlama yerleştirmemizi sağlayan “topyekûn savaş” kavramının eleştirel bir analizine girişilecektir. Kavramın Osmanlı Cihan Harbi deneyiminin incelenmesinde sunacağı imkânlar ve getirebileceği kısıtlamalar üzerine bir tartışma yapılacaktır. Yeni Askeri Tarihçilik yaklaşımı içerisinde topyekûn savaş kavramı, askeri meselelerle sosyal, kültürel ve siyasi meseleler arasındaki organik ilişkileri görmemizi sağlaması açısından son derece önemlidir.  Son yıllardaki bazı iyi örneklere rağmen, genelde Osmanlı askeri tarihçiliği ve özelde de Osmanlı Cihan Harbi tarihi diğer tarihçilik alanlarından beslenme konusunda pek başarılı değildir. Benzer bir gözlem, askeri tarihçilik alanının sunduğu potansiyelleri görmek istemeyen Osmanlı sosyal, ekonomik ve kültürel tarihçiliği için de söylenebilir. Sunumda, çokça ihtiyaç duyulan böylesi bir sentezin neden gerekli olduğuna dair fikirler ileri sürülecektir. Bununla birlikte, savaşın topyekûnlaşması eğilimine aşırı odaklanmanın, seferberliğe direnç, savaş politikalarına itaatsizlik ya da firar gibi olguları gölgeleme tehlikesinin de altı çizilerek kavramın yol açabileceği kısıtlamalardan da bahsedilecektir.